KOBIETY SĄ WSPANIAŁE

Moje drogie nie wiem co się ze mną dzieje!! Nie wiem czy to przez moją chorobę czy przez co ale mój organizm wariuje... Od paru dni mój mózg pogrążony jest w nieustającym zaćmieniu, do tego stopnia że Ja- osoba która orientacje w terenie ma lepsza niż niejeden facet, nagle myli kierunki, prezegapia przystanki i budzi się dopiero na końcowym nie je (a jak je to tyle co wróbel), nie śpi i wcale nie jest zmęczona... chodzi i szczerzy się sama do siebie (bo inaczej się tego już nazwać nie da ) no i najważniejsze- czekolada która leży na moim biurku śmieje się do mnie i mówi: "widzę cię! widzę cię!"

I tu pojawia się moje pytanie- Czy to już czas wsiąść w linię 103 i dojechać na końcowy przystanek?? Bo sama siebie zaczynam się bać, a najlepsze jest to wszechogarniające przeczucie, że coś wisi w powietrzu...

Pomóżcie Kochane, bo ja sama już się gubię